De vergezochte kraanvogel

De logische verklaring. Een verwerpelijk concept als je het mij vraagt.
Oke, ergens heel lang geleden, maar dan niet in een sprookje, was er zo'n gozer die (net zoals ik, omdat ik eigenlijk voor m'n tentamens moet leren, en dus andere dingen opeens uitermate interessant vind) het heel belangrijk vond om nutteloze dingen te doen. Deze knaap heette Aristoteles, en dit was geen toeval: zijn ouders hadden hem blijkbaar zo genoemd. Als hij geen tentamens had die hij moest leren, weet ik niet welke waanzin hem dan wél zover dreef om te doen wat hij deed: Het leek hem nou eens een heel goed plan om de regels van de logica op te stellen. Whatever turns you on.
Nou snap ik daar al meteen iets niet aan. Op wat voor manier heeft hij die regels bedacht? Ik bedoel, er waren geen logische regels waaraan hij zich kon houden toen hij die logische regels bedacht. Want die moest hij nog bedenken. Anders gezegd: hij heeft absurde redeneermanieren kunnen gebruiken, om vervolgens daarmee regels te bedenken die hij daarna definieerde als 'logisch', en daarmee zijn eigen regel bewees. Dames en heren, hierbij presenteer ik u: een cirkelredenering.
Nu zal er misschien wel een logische verklaring zijn voor de manier waarop dit manneke deze regels toch wel correct als logisch heeft kunnen definiëren, maar die verwerp ik bij voorbaat omdat ik, zoals hierboven gezegd, logisch niet per sé logisch vind. Over cirkelredeneringen gesproken. Maar hierop kan Aristoteles geen commentaar hebben want ja, wat u niet wilt dat u geschiedt... Nog een cirkelredenering. Oke, ik zal ophouden.
Mijn punt was: als dit, ongetwijfeld koddige, ventje deze 'regels' van hem, nou voor zich had gehouden, dan was de wereld een stuk grappiger geweest. Neem nou het volgende: als je vet, bijvoorbeeld boter, op een papiertje smeert, dan kun je er doorheen kijken. Kijk, dat lijkt mij nou grappig, als iemand dan heel dik wordt, dan kun je op den duur door hem heen kijken. Zonder dat een of andere malloot, die die Aristoteles zelfs nooit gekend heeft, naar je toekomt om je te vertellen dat er écht wel een logische verklaring is voor het feit dat dit niet kan. Je moeder is logisch.
Het feit dat ik over water kan lopen zou opeens betekenen dat ik Jezus ben: Jezus kon over water lopen, ik kan over water lopen, dus: ik ben Jezus. Lijkt me toch apart om de zoon van god te zijn, maar nee: die kans is mij ontnomen door Aristoteles. Met zijn logische onzin.
Dat brengt mij tot het volgende: Als niks logisch is, is alles onlogisch.
Dat wil zeggen, als die kerel nooit logische regels had bedacht. dan was er niks logisch geweest. Daaruit volgt op het eerste gezicht logisch gezien niet dat alles dús onlogisch is. Maar omdat in de premisse gesteld wordt dat er niks logisch is: dan moet deze redenering dat dus ook niet zijn. En daarom klopt ie, logisch gezien.
Alles is onlogisch, de muziek die uit mijn gitaar komt dwingt mij te veroorzaken wat ik hoor, de woorden die op mijn computerscherm verschijnen bewegen mij ertoe dit te typen, autowielen die vooruit draaien terwijl de auto vooruit rijdt, mijn schaduw verschijnt bij komst van de nacht, terwijl de dekens om mij heen mij woelen, lig ik in bed, en de gedachte komt in me op dat moet bedenken wat ik denk, en bedacht moet hebben wat ik net dacht, een boom die ver van een appel valt, terwijl ik mijn afdwalende gedachten volg naar de toekomst, die zichzelf bouwt omwille van het verstrijken van de tijd, één plus één = één plus één, de stekker in het stopcontact doen om het stopcontact van stroom te voorzien, drijfzand gebouwd op een gebouw óp een gebouwd gebouw onder een gebouw waarop drijfzand gebouwd is, ellenlange meters, meterslange kilo's, zeventien minuten durende percentages, een geheel abstracte realiteit, waarin alles logisch is, een duister verlichte kamer, waarin Voltaire en Rousseau duister smoezelen, het vloerkleed op hun hoofd valt, ware het niet dat het plafond tussenbeide kwam zonder dat het kokende water kookte, en de creativiteit een creatie creëerde, die kronkelde en krankzinnigheid uitkraamde op kraamvisite bij een kraanvogel, die huisde in de krochten van een kromme kroeg waaraan hij verknocht was, hij die gezocht was, en bezocht was door de creativiteit zelve bij de geboorte van zijn dochter.